Vandaag wil ik je wat vertellen over energie. Alles is energie, hoor je wel eens. Ja dat is ook zo, dat weet ik, maar pfff geef mij een portie energie zeg, ik ben zo moe… Ja zo zat ik een aantal jaren geleden in elkaar. Veel moe, weinig energie, veel ‘moeten’ doen. Tja en waardoor dat toch kwam, en van wie dat toch allemaal ‘moest’??
Feitelijk kun je dat wel nagaan… Jonge kinderen, een baan inloondienst, een kerel, sociale keuzes (verplichtingen noemen mensen het, maar ja daar wilde ik toen al wat meer vanaf, maar ja het voelt natuurlijk wel zo soms), gewoontes en een perfectionistische instelling van oja mezelf, ik ben er ook nog. Nee, ik kon niet echt zeggen dat ik veel energie had. Ja, misschien ook wel, want om al die dingen te doen die ik te doen had, kon je toch niet de hele dag op bed liggen. Ik had dus wel energie, maar veelal voor van alles en nog wat en iedereen, maar niet zoveel voor mezelf.
Je kan het wel vergelijken met een batterij. Die is eerst vol en raakt langzaam leeg. Door hem steeds op te laden vul je je batterij weer met energie. En ik wist toen al wel dat ik op dat moment maar één leven te leven had, één lijf tot m’n beschikking had, één batterij dus, maar ja dat drong toen nog niet helemaal door zeker. Alles gaat gewoon door en ik hobbelde er wel in mee. Herken je dat ook? Dat je denkt en voelt dat je geleefd wordt? Dat alles en iedereen doorgaat bij anderen en dat jij dat dus ook ‘moet’ kunnen? Want ja dat motto van ‘als jij het kan, kan ik het ook’ zat er toen al in, maar dan nog met andere ogen bekeken… Nou mijn energiepeil werd in een aantal jaren steeds een beetje minder. En achteraf kan ik daar natuurlijk heel goed naar kijken en snap ik ook wel hoe dat kwam.
Als voorbeeld kan ik noemen dat mijn gedachten en gevoelens over ‘het moeten’ hetzelfde bleef in die jaren. Het waren echter wel de jaren dat ik kinderen kreeg. Ah en ter grote aanvulling werd er met juist die jaren steeds meer flexibiliteit op m’n werk verwacht. Nou als je zelf kinderen hebt, weet je dat dat een hele opgave is, en als je zelf geen kinderen hebt kun je je daar misschien wel een voorstelling van maken. Dus mijn batterijtje kelderde in een aantal jaren qua energie steeds meer naar beneden. En wat heb je dan nodig? Juist, een oplader… En laat dat nou net een beeeetje gedoe zijn. Hoe laad je jezelf weer op? Wat doe jij voor jezelf? Neem je tijd voor jezelf, ga je iets doen waar jij vrolijk en ontspannen van wordt? Kun je dingen loslaten en dan beseffen dat de hele wereld toch niet instort ofzo? Nee, daar had ik op dat moment niet zoveel tijd voor…. Want ja alles moest wel op orde blijven. Maar heej, daar zit het hem nou net in. HEB je er de tijd niet voor of NEEM je er de tijd niet voor…. Dat is een hele belangrijke achterliggende gedachte. Zo zijn er natuurlijk veel meer dingen die er mee te maken hebben. Tijd, keuzes, gedachten, gevoelens, maak daar een lekkere brij van en het is de uitkomst van hoe je in het leven staat en hoeveel energie je hebt. En dus ook kan uitgeven aan jezelf, anderen en andere dingen.
Gelukkig is je lijf je lief en als jij niet op de rem trapt, doet je lichaam dat wel. Ha, wie is hier nu de baas!! Ik had niet zo heel veel meer te zeggen, dus ja, op dat moment heb ik toch maar de keuze genomen om naar mijn lichaam te luisteren… Ik heb altijd al wel de gedachte gehad dat de natuur zijn zaakjes wel goed regelt, dus ik snapte eigenlijk wel dat het niet anders kon. En als je me mijn hele verhaal zou vertellen en in de vorm zou gieten dat een ander het zo beleefde, dan zou ik zeggen, “Ja hallo, LOGISCH!!! Als je nou gewoon beter voor jezelf gaat zorgen!!!” Maar ja, als je er zelf midden in zit, dan kijk je er toch net wat anders tegen aan en ik kon niet echt zeggen dat het leuk of gezellig was. Logisch wel, leuk is anders….
Dus voelend dat mijn lijf rust nodig had stond ik ook voor de uitdaging om (weer) te gaan voelen waar ik wel energie van kreeg. Een soort balans opmaken zeg maar, wat neemt energie van je en waar krijg je weer energie van. En als ik zo terug kijk, dan was dat best wel even een dingetje. Het sluipt er langzaam in, telkens een beetje, totdat jezelf niet verder kan en dan is het dus de kunst om daar naar te kijken EN te handelen. En als je dat éénmaal hebt gedaan dan is het de tweede kunst om daar naar te blijven luisteren, want je leven gaat gewoon door met alle (nieuwe) obstakels. Want ja, er bestaat een uitdrukking, iets met een ezel stoot zich geen driemaal aan dezelfde steen… Nou ik kan je vertellen, sommigen mensen wel!! Er zijn er genoeg die blijkbaar nooit een steen tegen komen ja of hem niet zien, sommigen hebben aan één steen genoeg, maar sommigen lopen vast telkens hetzelfde rondje en komen hem meer dan drie keer tegen… Het blijft zoeken en luisteren naar je balans, balans om je energie te herstellen, balans om je energie te behouden en de kunst om te voelen waar je extra energie van krijgt…
Ik wens je veel energie toe!!
groetjes Corina